مقایسه سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس و افراد سالم

سابقه و هدف: آکنه ولگاریس شایع ترین اختلال واحد پیلوسباسه است که می‌تواند سبب ایجاد ناتوانی قابل ملاحظه روانی گردد. امروزه تأثیر فاکتورهای تغذیه ای از قبیل روی در پاتوژنز اختلالات التهابی از جمله آکنه ولگاریس در حال افزایش است. این مطالعه به منظور مقایسه سطوح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس و افراد سالم صورت گرفته است. مواد و روش ها: 30 بیمار مبتلا به انواع متوسط تا شدید آکنه ولگاریس و 30 فرد سالم که از نظر سن و جنس با گروه بیمار همسان شده بودند وارد مطالعه شدند و سطوح سرمی روی به روش جذب اتمی در هر دو گروه اندازه‌گیری شد. یافته ها: میانگین سطوح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه و گروه کنترل به ترتیب g/dlµ 6/37 ± 42/92 و g/dlµ 41/43 ± 3/101 بود. علی رغم این که میانگین سطوح سرمی روی در گروه آکنه پایین‌تر بود این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه گیری: به نظر می‌رسد کاهش نسبی در سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس سبب تقویت نقش روی در پاتوژنز این بیماری می‌گردد